خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: پس از فروپاشی شوروی در دهه ۹۰ میلادی، جمهوری‌های تازه استقلال یافته منطقه قفقاز جنوبی، تبدیل به محلی برای رقابت ژئوپلیتیکی میان سه کشور روسیه، ایران و ترکیه شدند. از آن زمان تاکنون بزرگ‌ترین چالش امنیتی میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان اختلاف بر سر مالکیت منطقه قره باغ بود. با آنکه سازمان ملل و نهادهای بین‌المللی این منطقه را جز خاک آذربایجان می‌دانستند، اما طی سه دهه اخیر به دلیل ضعف داخلی ترک‌ها و اتکا امنیتی ایروان به مسکو مرزهای این منطقه دست نخورده باقی ماند. با افزایش حمایت دولت‌های فرامنطقه‌ای و رشد گام‌به‌گام اقتصاد آذربایجان، به‌ویژه پس از کشف میادین گازی، اهمیت ژئوپلیتیکی این منطقه دو چندان شد و پای بازیگران فرامنطقه‌ای نیز به حوزه دریای خزر باز شد. در چنین شرایطی آنکارا و تل‌آویو با تشدید حمایت‌های سیاسی، تسلیحاتی و امنیتی از جمهوری باکو زمینه فعال شدن شدن تنش‌ها در منطقه و پیروزی آذری‌ها در جنگ قره باغ در سال ۲۰۲۰ را فراهم آوردند.
با وجود بازپس‌گیری منطقه قره باغ از ارمنستان اما تحرکات نظامی آذربایجان خبر از پروژه بزرگ‌تری برای منطقه قفقاز می‌دهد. علی‌اف در جدیدترین اظهارات خود قره باغ و دالان زنگزور را دو مسئله ملی آذربایجان معرفی کرده است. همچنین باکو در موضع‌گیری بی‌سابقه اعلام کرد که مرزهای ۱۹۱۹ (ویلیام تامسون) را به رسمیت می‌شناسد! این اظهارات به معنای برنامه آذربایجان برای اشغال جنوب ارمنستان و قطع مرزهای میان ایران و ارمنستان (دروازه ورود به اروپا) است. در چنین شرایطی سفر مقامات سعودی در کنار مقامات صهیونیست و ترک به باکو خبر از تحرکاتی خطرناک در مرزهای شمال غربی کشورمان می‌دهد. هفته گذشته فیصل بن فرحان وزیر خارجه سعودی به آذربایجان سفر و با الهام علی‌اف دیدار کرده است. البته وی تنها مسافر باکو نبود. طی روزهای اخیر خلوصی آکار وزیر دفاع ترکیه و بنی گانتز وزیر جنگ رژیم صهیونیستی نیز به این کشور سفر کردند.
بنی‌گانتز در حالی به جمهوری باکو پای گذاشت که بخش دولتی- خصوصی رژیم صهیونیستی سرمایه گذاری گسترده‌ای در حوزه انتقال فناوری‌های جدید، ایجاد مراکز صنعتی، گردشگری، فروش تسلیحات آفندی- پدافندی همچون سامانه‌های ضدموشکی و پهپاد به آذربایجان انجام داده است. در سوی مقابل جمهوری آذربایجان بدل به صادرکننده بزرگ نفت به رژیم اسرائیل شده و خاک خود را تبدیل به محلی برای جاسوسی و برنامه‌ریزی برای اقدام خرابکارانه علیه ایران کرده است. تل‌آویو با مشارکت در خط لوله باکو- جیحان و اعطای سالانه ۲۴ میلیون‌دلار به باکو و تفلیس در راستای انتقال انرژی به دریای مدیترانه، هم اکنون ۳۰ درصد از نیاز نفتی خود را از آذربایجان تأمین می‌کند. رژیم صهیونیستی در روابط با باکو به دنبال ایجاد پایگاه نظامی- اطلاعاتی در نزدیکی مرزهای ایران، تحریک جریان‌های پان ترکی برای تحت تأثیر قرار دادن استان‌های آذری‌زبان ایران، قطع ارتباط کریدوری تهران با اروپا و غارت منابع هیدروکربنی دریای خزر است. ناگفته نماد که آذربایجان در سال‌های اخیر نقش پر رنگی در روند میانجی‌گری برای عادی‌سازی روابط میان ترکیه و رژیم صهیونیستی ایفا کرده است.
https://www.mehrnews.com/service/International
- ۰۱/۰۷/۱۸